Verslag deelname ledenweekend

Ledenweekend; méér dan geslaagd

Het zijn bijzondere tijden… en bij bijzondere tijden horen bijzondere evenementen. Daar moet de evenementen commissie goed over hebben nagedacht (wellicht kan de industriesector hier nog wat van opsteken). Dus wat doe je wanneer een ledenweek vanwege de Corona ‘crisis’ (ik háát dat woord) niet door kan gaan? Dan organiseer je een ledenweekend. En daar waar de horeca een knip legt in de bezetting van een tafel, leg je een knip in de bezetting van de wedstrijddagen. En met enige creativiteit en flexibiliteit kon uiteindelijk toch voor alle leden die interesse getoond hadden om deel te nemen een plaatsje in een team gevonden worden.

Zaterdag 12 september

De deelnemers van de zaterdag mochten de spits afbijten. Dus met de camera in de aanslag naar Welderen getogen (het leek mij verstandig om zelf voor de zondag in te schrijven daar mij ter ore was gekomen dat Jacques Schuiling op de zaterdag op hole 4 acte de presence zou geven met zijn accordeon. Om dan alsnog een gerichte bal te kunnen slaan, leek mij een welhaast onmenselijke opgave. Dan nog liever een brassband.

Balgevoel

Op hole 1 was het al een gezellige bedoeling. De drukte was enigszins verdeeld met een flight die al klaar stond op de tee-box, leden die nog even de snelheid van de putting green aan het testen waren, deelnemers die genoten van een kop koffie of thee met een alternatieve ‘Welderen’ koek (ik stel voor dat wij deze erin houden!), en ….?? Een aantal personen die verwoede pogingen deden om een golfballetje met hun clubblad omhoog te houden. Mij werd uitgelegd dat je alleen baanpermissie kreeg voor hole 1 wanneer je had aangetoond dat je op zijn minst 5 keer een bal omhoog zou weten te houden… Later werd dit beeld gelukkig bijgesteld door een vrijwilliger van de wedstrijdleiding.

Een ding is mij inmiddels wel duidelijk geworden. Natuurlijk balgevoel is ver te zoeken bij het overgrote deel van onze leden. Voor sommigen was het al een hele opgave om hun golfbal bij het laten vallen het clubblad te laten raken! In stilte maakte ik in mijn hoofd alvast een aantekening… (ff oefenen thuis).

Opzwepend

Via de Molenstraat naar hole 4 gewandeld. De accordeonmuziek begeleid met een hoop gezang en gejoel was van grote afstand al te horen. Ook hier hadden zich een aantal flights (op gepaste afstand) verzameld. Daar waar de ene flight zich tegoed deed aan een kopje soep met versgebakken brood en zich mentaal voorbereide op wat ook hen straks te wachten stond, probeerde leden van een andere flight stoïcijns te blijven onder de opzwepende (of zou een ander woord hier beter op zijn plaats zijn?) accordeonmuziek van Jacques Schuiling. Het moet gezegd, een gebrek aan enthousiasme kan Jacques zeker niet ontzegd worden). Wat nu wel weer jammer is dat Jacques repertoire niet toereikend genoeg is om ook de jongere generatie tevreden te stellen… (helaas Vanessa, de volgende keer verzoeknummers tijdig bij Jacques kenbaar maken PS. stuur een demootje mee).

(aantekening twee, vanavond oordopjes in de golftas stoppen).

Verdubbelen

Doorgelopen naar hole 7. Een en al gezelligheid hier en wéér een hoop te doen! Onder het nuttigen van een mooi opgemaakt bord met eten met een flesje drinken erbij nadenken over de zin van het leven en, o ja, hoeveel golfballen er wel niet zitten in een glazen pot (who cares?) of hoeveel driving-range ballen er jaarlijks verdwijnen? (alsof iemand zich druk maakt om de ballen van mijzelf die er jaarlijks verdwijnen!!)

Gauw maar weer verder naar hole 10 waar, naar men zegt, op eenvoudige wijze je geld verdubbeld kan worden. Bij hole 10 aangekomen worden de flights die arriveren eerst nog door Rene Rijnbeek lastig gevallen. Of men hem wil helpen de bunker vlak voor de sloot leeg te scheppen (WTF?). Eén kg per flight schijnt voldoende te zijn. En zoals altijd heb je mensen die de kantjes er vanaf willen lopen en menen met 800 of zelfs 700 gram een voldoende grote bijdrage te hebben geleverd of de noeste werkers die niet te beroerd zijn om 2,5kg of meer te moeten verslepen (aantekening drie, hoeveel weegt een kilo).

Addertje

Na deze hindernis genomen te hebben blijkt de te vergaren rijkdom welke in het vooruitzicht gesteld was toch niet helemaal voor het grijpen te liggen. Het begint met betalen (de kosten gaan nu eenmaal voor de baat uit). Dan moet je een golfbal (ter grootte van ongeveer 4,3mm) op een gazon van betrekkelijk grote afmetingen plaatsen. Piece-of-cake. Helaas ligt deze ongeveer 165m verderop en moet deze ook nog eens dichter bij een gaatje in het gazon liggen dan de golfbal van een man die de hele dag niks anders te doen heeft en dus flink heeft kunnen oefenen en die bovendien nog niet half zo oud is als de gemiddelde deelnemer (daar heb je hem, het bekende adertje onder het gras…). Mócht het onverwacht toch lukken dan word je inleg verdubbeld. Tja, dit zet pas zoden aan de dijk na een significante inzet (wèg dagdromen..).

En maar weer terug naar hole 1. Genoeg gezien voor vandaag, een hoop blije mensen, redelijk goed weer (droog met zo nu en dan wat donkere bewolking) en wat aantekeningen die mogelijk nog van pas komen.

Zondag 13 september

Prachtige dag, blauwe lucht en zonovergoten doch niet te warm. Hole 1. Opnieuw gezellige drukte. Een deelnemer van onze flight heeft zich afgemeld. Dat betekent een aangepaste spelvorm voor onze flight. Blijft het mannen onder elkaar… voordeel? nadeel? Wie zal het zeggen.. Wij beginnen maar met het balletje in de lucht houden. Vanochtend even thuis geoefend, maar al dat gestuiter werd door mijn wederhelft niet op prijs gesteld. En waar het gazon moet komen is er nog geen gazon…dus.. Maar, boven verwachting ging het best goed. Mochten wij echter al enige hoop gekoesterd hebben, dan werd deze meteen in de grond geslagen met de mededeling dat een andere deelnemer het gelukt was om 135 punten te scoren…. 

Brassband

Op de green van hole 2 aangekomen sloeg de twijfel toe. Had ik wellicht toch beter voor de zaterdag kunnen inschrijven? De brassband was zelfs op die afstand luidruchtig aanwezig! Dat betekende dus niet alleen afslaan onder begeleiding op hole 4, maar ook de gehele hole 3 en 5 en 6…  daar komt nog bij, dat ondanks mijn ‘aantekeningen’ ik de oordopjes vergeten was in de tas te doen. Dan maar gewoon negeren… maar dat moet je tenslotte soms ook met (luidruchtige) medespelers doen.

Op hole 4 aangekomen was het wel duidelijk waar al die ‘herrie’ vandaan kwam. Tegen een orkest welke bestaat uit wel 10 man kan Jacques qua decibels niet tegenop. De sfeer was goed en dus ballen die alle kanten de boomgaard invlogen konden de pret niet drukken.

Vandaag ben ik te weten gekomen dat ik in staat ben, onder de invloed van véél decibels twee ballen vlak naast elkaar neer te laten komen, zo’n 8 m naast de green. Zou hier een wetenschappelijke formule voor bestaan?

Klagen

De holes volgden elkaar zoals meestal het geval is, in een vaste volgorde van elkaar op. Na 1 komt 2, etc. Zo eindigden wij uiteindelijk bij hole 10 met een score van 9 maal een par.

Rene Rijnbeek had de vorige dag blijkbaar de klus geklaard, want de (lege?) bunker was verruild voor een plastic bak met zand. Tip: het thuis afwegen van een kilo zand is geen garantie voor succes. Een kilo thuis weegt namelijk evenveel als 780 gram in Welderen. Zou dit wellicht een van de oorzaken zijn dat er zoveel door de leden geklaagd wordt over het zand in de bunkers van Golfbaan Welderen?

Roem

En ja, dan de ultime uitdaging, beat-the-pro. Eeuwige roem valt u toe. Toch maar wat pecunia ingezet. Teamgenoot 1.. hmm, dàt wordt hem dus niet. Eerst de pro dan maar…

WAT? EEN METER VAN DE VLAG !!! shit-heb-ik-dat-weer… dit is niet eens een dode mus….met lood in de schoenen… een halfslachtige poging… kansloos … 

Wat een mooie dag had kunnen worden… muhahahh.

Nee, het was een prachtige zonovergoten dag, gezellige flight, goede organisatie, prima muziek, zeker voor herhaling vatbaar. Maar, met een beetje geluk, volgend jaar geen Corona ‘crisis’ meer..

René van Brandenburg